Często mówimy, o możliwych problemach z tanimi modułami, ze względu na obniżanie ceny na komponentach oraz braku kontroli jakości i to jaki ma to wpływ na moduły fotowoltaiczne w późniejszym czasie.
Często mówimy, o możliwych problemach z tanimi modułami, ze względu na obniżanie ceny na komponentach oraz braku kontroli jakości i to jaki ma to wpływ na moduły fotowoltaiczne w późniejszym czasie. Pytanie: jaka jest tego skala, bo jeżeli piętnujemy jednego producenta lub jeden moduł z całego kontenera, to ma to małe znaczenie i słyszycie zapewne często od inwestorów, że najwyżej za kilka lat 1 moduł z 20 modułów na dachu po prostu się wymieni.
Skala jest jednak dużo większa. Pokazują to najnowsze badania niezależnej jednostki badawczej z Holandii. Aż 42% modułów spośród przetestowanych 20 tys sztuk wprowadzonych na rynek w 2020 roku posiada 1 lub więcej defektów, przez co nie powinny być w ogóle wprowadzone do obrotu. Aż 30% wszystkich modułów, są to moduły, które powinny być zaklasyfikowane do tzw. klasy B, C lub D – a więc towary niepełnowartościowe, a płacimy jak za pełnowartościowe. Problem wynika z tego, że modułów nikt na miejscu nie bada – żaden dystrybutor, a producenci przeważnie nie udostępniają badań dla Klientów końcowych ponieważ albo ich nie wykonują, nie chcą ich pokazać, albo jakość zdjęć jest tak słaba, że defektów i tak nie widać.
Widzimy więc, że skala jest dużo większa niż się wydaje i wymiana jednego modułu z całej instalacji może nie wystarczyć. Tym bardziej, że są to defekty, które pojawiły się w modułach w pierwszym roku ich działania. Z biegiem czasu tych defektów będzie pojawiało się coraz więcej.
